Spelenderwijs...

Vandaag had ik een zware dag, kon mijn emoties even niet de baas. Als een juf vertelt over een 2 jarig mupke die voor me in het gras zit, waarvan de moeder is weggelopen en er eigenlijk niemand is die het liefdevol kan opvoeden, loop ik ook even weg.  Of vandaag met het buurkindje handje klap doe en haar hele familie weg is, waarschijnlijk op het veld aan het werken, en vraag of het gegeten heeft als ons eten bijna klaar is en nee zegt heb ik het ook even niet meer. En zo zijn er zovelen. De ouders proberen te overleven en de kindjes worden vaker aan hun lot overgelaten. Maar zoals Lia ook zegt dit is hun wereld, ze weten niet beter. Het is ook niet dat ze ongelukkig zijn. Elke morgen komen de buurtkindjes vrolijk naar ons toe, ze zijn tevreden in hun wereld!!
Op school kunnen we alleen laten zien dat het inderdaad anders kan door voornamelijk dingen met ze te doen. Zodoende leert men toch...! Zoals vandaag bv met het uitbeelden van werkwoorden. De hele klas doet mee en ze vinden het geweldig. Geloof maar dat ze morgen nog weten wat to laugh, to wash, to jump, to sing etc is. Daarna nog zinnetjes maken met deze werkwoorden... 'echte' engels ook meteen geoefend. Het zijn dan echt zulke blijerds! Je ziet ook dat ze meer zelfvertrouwen krijgen, hoe enthousiast ze zijn, heel graag willen. Ook zo leuk als we 's morgens op het schoolplein komen, hoeveel bokshandjes we wel niet geven, worden ze helemaal blij van.
Bina van Orchid Garden in Kathmandu zei meestal, doe iets met de kinderen maar maak ze vooral blij, vooral de kleintjes. Ik denk dat er toch best wat leerkrachten hier zijn die dat ook zien, maar gewoon 'even' moeten weten hoe! Ik hoop dat ze ons begrijpen en dat er iets blijft hangen!!! Morgen een gesprek met leerkracht van hogere klas. We moesten onze footprints achterlaten, hij wilt graag weten hoe dit bij ons gaat. Geweldig toch!!
Mooie afsluiter...truste allemaal, hou van jullie!! Xxx